De zorg bevindt zich in een periode waarin schaarste aan mensen en middelen centraal staat. We zitten midden in een herinrichtingsvraagstuk van onze maatschappij. Het Integraal Zorgakkoord wil hierin richtinggevend zijn. Maar er is een probleem, en dat is dat er naast die schaarste aan mensen en middelen ook schaarste aan kennis is. Bestuurders en uitvoerders moeten de kennis en middelen in handen krijgen om de grote maatschappelijke opgaven van en met de samenleving op te lossen. Daarnaast zien we in diverse zorgkantoorregio’s dat 25 procent van de medewerkers die de zorg verlaat als reden het ontbreken van ontwikkelmogelijkheden aangeeft. De transitiemiddelen die met het IZA beschikbaar komen, geven ruimte voor transformatie en om de kennis op te bouwen. Maar daarmee wordt verkeerd omgegaan als die middelen worden gebruikt om externen in te huren in plaats van de kennis intern op te bouwen. Inhuren gebeurt echter op grote schaal; de zorgpartijen schakelen externe bureaus en ZZP’ers in voor ondersteuning. Met als logisch nadeel dat de ingekochte kennis extern blijft en dus weer weg is zodra het ingehuurde bureau of ZZP’er zijn opdracht heeft voltooid.
De omvang van de vraagstukken waar de zorg voor staat, is ongekend. De wereld verandert in razendsnel tempo en dat betekent dat bestuurders en uitvoerders zich moeten realiseren dat ze een opdracht hebben te vervullen die het noodzakelijk voor ze maakt om de benodigde kennis zelf te verwerven. Precies daarom is de Academie Sociaal Domein tot stand gekomen. Deze Academie, en de partners die erin vertegenwoordigd zijn, bereiden de bestuurders en uitvoerders inhoudelijk voor op het anders werken dat nu van hen wordt gevraagd. En door te leren hoe je domeinoverstijgend samenwerkt en hoe je je organisatie snel en wendbaar houdt en aantrekkelijk voor medewerkers, werk je zelf aan de noodzakelijke organisatieontwikkeling.
Het hele artikel lezen? Download het hier!