De definitie van zo’n zorgzame buurt is in elke wijk of stad anders. Wel zie je bijna overal dezelfde werkzame elementen terugkeren. “Succesvolle initiatieven komen vaak van gemengde groepen bewoners”, zegt Canoy. “Jong, oud, mensen met of zonder hulpvraag. Samen maken zij deel uit van een brede community van buurt- of dorpsgenoten. Daarnaast gaat het erom dat je eerst kijkt wat er aan faciliteiten kan worden geregeld vanuit het sociale domein en de woonomgeving, en pas daarna vanuit de zorg. Veel problemen, bijvoorbeeld rondom ouder worden, horen gewoon bij het leven en hebben geen zorgprofessionals of betaaltitels nodig. Met betrokken vrijwilligers kom je een heel eind. Zorgverleners komen pas in beeld als dat echt nodig is.”
Canoy haalt het voorbeeld van Austerlitz aan, dat in 2007 een leefbaarheidsonderzoek instelt. Veel oudere inwoners willen graag in het dorp blijven wonen, maar zien dat zorg- en welzijnsvoorzieningen afkalven. Er komt een werkgroep Zorg en Welzijn, die de wensen van bewoners in kaart brengt en in 2012 de zorgcoöperatie Austerlitz Zorgt opricht. Sindsdien regelt het dorp zelf de zorg met actieve vrijwilligers, een eigen dorpsondersteuner (de enige betaalde functie) en een zorgcoördinator. Inmiddels is er een voorzieningencentrum gerealiseerd met een dorpshuis, een school, een kinderopvang en een wooncomplex voor oud en jong. Een deel van de zorgwoningen is eigendom van de eigen Woonstichting Nu voor Straks. Leden van Austerlitz Zorgt die ondersteuning of zorg nodig hebben, kunnen gebruik maken van onder meer vervoer door vrijwillige chauffeurs, gezamenlijke maaltijden en hulp bij kleine klusjes in en om het huis.
Het hele artikel lezen? Download het hier!