Hoe kan een balletje rollen? Smelik woont in Austerlitz en is een van de initiatiefnemers van de daar in 2012 opgerichte zorgcoöperatie. Al snel kwamen contacten tot stand met andere zorgcoöperaties en ontstond een netwerk. “Toenmalig staatssecretaris Martin van Rijn zei dat hij graag een landelijk aanspreekpunt voor die zorgcoöperaties wilde”, vertelt Smelik. “Aanvankelijk waren we terughoudend om weer een koepel op te zetten, maar we zagen ook het belang.” Zo ontstond in 2016 NLZVE. En omdat Bransen ook in Austerlitz woont en graag participeert in sociale vraagstukken, werd zij naast Smelik een van de bestuursleden. “NLZVE heeft nog niet helemaal een landelijk netwerk maar we komen al een eind”, zegt Smelik. “Zeeland heeft wel de Zeeuwse Zorg Coalitie maar daar is nog geen burgerinitiatief bij betrokken. In de bible belt vervult de kerk nog een belangrijke rol om burgers te verbinden en ontstaan dus minder burgerinitiatieven. In Rotterdam is juist sprake van een veelheid van initiatieven. En in Den Haag stimuleerde een wethouder de komst van een burgerinitiatief, maar dat verdween weer bij de overgang naar de volgende wethouder.”
Bransen stelt in reactie op de vraag hoe het gesteld is met de professionaliteit van de bestaande initiatieven direct een wedervraag: “Wat versta je onder professionaliteit? Ik snap de vraag, maar als ik naar mezelf kijk – ik heb soms ondersteuning nodig vanwege long covid en diabetes type I – dan is die vraag toch ingewikkeld. Ik vind het vooral een vraag vanuit het systeem. Professionaliteit is natuurlijk altijd nodig, maar in het systeem vertalen we dat nu vaak naar protocollen, richtlijnen, lijstjes en kaders. Dat is iets heel anders dan uitgaan van vakmanschap en betrokkenheid. Vaak zie ik de neiging om initiatieven die over de bedoeling gaan toch weer het systeem in te duwen. Dat heeft niet de oplossing geboden.”
Het hele artikel lezen? Download het hier!