Helderman hield zijn oratie onder de noemer Een pleidooi voor een pragmatisch reveille. Hij beschrijft hoe in de afgelopen eeuw een stelsel van collectieve verzekeringen en voorzieningen werd gerealiseerd. Hoe onze verzorgingsstaat uiteindelijk een gecentraliseerde verzorgingsstaat werd. En hoe deze nu weer wordt omgevormd tot een gedecentraliseerde eenheidsstaat. De verantwoordelijkheid voor maatschappelijke ondersteuning, jeugdzorg en arbeidsmarkt re-integratie, is met de komst van de Wet
maatschappelijke ondersteuning (Wmo), de Jeugdwet en de Participatiewet bij de gemeenten komen te liggen.
Je moet doen wat nodig is en dat kan alleen lokaal. Dat is de essentie van sociaal domein.”
Het hele artikel lezen? Download het hier!
Investeren in een ongewisse toekomst
Volgens hoogleraar Jan-Kees Helderman zijn we op weg naar een nieuw soort verzorgingsstaat: de sociale investeringsstaat. Een onontkoombaar proces, omdat onze oude verzorgingsstaat onhoudbaar was geworden. De transitie van Rijksoverheidstaken naar de gemeenten was hierbij noodzakelijk. “Je moet doen wat nodig is en dat kan alleen lokaal.”
