Waar liggen bestuurders in de huisartsenzorg, het sociaal werk en de ggz wakker van als het gaat om psychische zorg en ondersteuning in de regio? Deze vraag kwam aan bod tijdens een ledenbijeenkomst van de Nederlandse ggz, Sociaal Werk Nederland, InEen en de Landelijke Huisartsen Vereniging. En hoewel de bestuurders van deze organisaties niet in hetzelfde bed liggen te woelen, zijn het in grote lijnen wel dezelfde dingen die hen uit de slaap houden over het thema psychische zorg en ondersteuning.
Eric Lemstra (Sociaal Werk Nederland) bracht het probleem treffend onder woorden door te stellen dat met projectfinanciering wordt geprobeerd een structureel vraagstuk op te lossen. Wat nodig is, zei hij, zijn structurele afspraken tussen alle partijen die bij de problematiek betrokken zijn. “Er zijn wel preventieakkoorden, maar in de financieringsstromen tussen zorgverzekeraars en gemeenten moeten we toch nog steeds onze weg vinden”, stelde hij. Hier komt bij dat mensen soms te laat de zorg krijgen die ze nodig hebben, omdat ze niet op tijd worden gediagnosticeerd of op een wachtlijst komen. Terwijl aan de andere kant juist de vraag gerechtvaardigd is of alle vragen over geestelijke gezondheid wel door professionals moeten worden opgelost. Guus Jaspar (LHV en in het dagelijks leven huisarts in Terneuzen) zei hierover: “Verdriet over verlies van een dierbare bijvoorbeeld is heel normaal. Tegen de man die weet dat zijn vrouw doodgaat, zeg ik: het is normaal dat je verdrietig bent, zoek vrienden op en vertel je verhaal.”
Hele artikel lezen? Download het hier!
Niet wakker liggen maar wakker worden
Maatschappelijke problemen horen niet in het medische domein te worden opgelost. Maar als iemand wel zijn maatschappelijke hulpvraag in het medisch domein stelt, is het zaak dat snel gerichte verwijzing naar het sociaal domein tot stand kan komen. Daarin is nog winst te boeken, maar er zijn waardevolle voorbeelden om van te leren.
