- Door het lage vertrouwen in de overheid is het voor sommige mensen lastig om naar de sociale professional te stappen; zij worden gezien als het gezicht van de overheid.
- In dit artikel staan een aantal uitgangspunten uitgezet die kunnen helpen met het terugwinnen van het vertrouwen.
- Lees ook: De kracht van de maatschappij, wijkgericht werken en meterkast kaarten
De stelling die Kremer poneerde in Sociale Vraagstukken staat niet op zichzelf. Bij veel mensen is sprake van gebrek aan vertrouwen in de overheid. En dat gebrek aan vertrouwen geldt ook de sociale professionals en hun organisaties, juist door mensen die de overheid nodig hebben. “Dit komt omdat die sociale professionals voor veel mensen het gezicht van de overheid zijn”, zegt Kremer. “Ter nuancering: het gebrek aan vertrouwen betreft niet alle Nederlanders. Het geldt vooral de lager opgeleiden, maar ook steeds meer de middelbaar opgeleiden.”
Met andere woorden: er is sprake van een groeiende groep mensen die zich afvraagt of de overheid wel opkomt voor haar belangen en of ze wel eerlijk is. “Het idee leeft dat de overheid niet integer is”, zegt Kremer. “Je ziet dit beeld sterk in achterstandswijken, maar in het Groningse aardbevingsgebied zie je het ook onder hoger opgeleiden. Verder zie je het bij specifieke groepen: mensen met een migratieachtergrond en mensen in de periferie van de stad of van het land. En twijfelen aan de integriteit van de overheid is de scherpste vorm van wantrouwen die er is.”
Een bijkomend probleem is dat de (lokale) overheid niet altijd capabel is om goede sociale dienstverlening te bieden, Kremer: “De sociaal werker wordt wel gezien als goed bedoelend, maar daarbij horen we dan ‘Die kan er ook niets aan doen dat de gemeente steeds andere partijen subsidie geeft’.”
Hele artikel lezen? Download het hier!